De meest toegepaste fundering bij industriebouw is de funderingssokkel, dit zijn betonnen zolen ter hoogte van de kolommen. De sokkels zitten tot op vorstvrije, draagkrachtige grond, maar zijn dus niet doorlopend zoals strookfundering. Deze sokkels starten vanaf een afmeting van 60cm bij 60cm en kunnen tot wel 3m bij 3m groot worden. De meeste sokkels zijn vierkant, maar afhankelijk van de berekeningen door een ingenieur kunnen deze ook rechthoekig of willekeurig van vorm zijn door combinatie met meerdere kolommen. Asymmetrische sokkels kan ook een gevolg zijn van de krachtwerking in de constructie (overhellende delen, zware windlasten of asymmetrische krachtwerking,…). Eenvoudige bouwwerken komen heel vaak toe met sokkels van 80cm x 80cm x 80cm met een ondernet van 150/150/8 al is enkel een ingenieur bevoegd om dit per situatie correct te bepalen.

Hoe groter de funderingssokkel wordt, hoe belangerijker het is om onderwapening te plaatsen. Dit voorkomt dat de sokkels onderaan niet beginnen te scheuren (interne trekkracht door de zware last van de kolom). Afhankelijk van de constructie kan er ook bovenwapening in de sokkel nodig zijn om de trekkracht van de kolom op te vangen (denk aan zware zuigkrachten van wind die over luifels raast bij stormweer).

Afhankelijk van de berekeningen kunnen ook funderingsbalken gebruik worden om 2 of meerdere sokkels horizontaal met elkaar te verbinden. Dit gebeurt steeds ter hoogte van windverbanden omdat hier horizontale krachten opgevangen moeten worden. Deze balken moeten steeds bovenaan de fundering zitten om theoretisch zo correct mogelijk te zijn. De balken worden steeds gewapend met wapeningsstaven die in de lengte van de balk zitten, zowel bovenaan als onderaan en deze worden op hun plaats gehouden door beugels zodat de wapening op zich al een balk vormt. Deze wapening moet voorkomen dat de balk onder zware last zou gaan knikken en barsten.