Elke fabrikant heeft zijn eigen richtlijnen voor het uitvoeren van de chemische verankering, maar de werkwijze is gemiddeld gezien steeds dezelfde:

1. Bepalen van exacte locatie van het anker.
2. Technische fiche raadplegen voor het bepalen van de boordiameter t.o.v. diameter van het anker. In de meeste gevallen moet het gat 2mm groter zijn dan de diameter van het anker.
3. Na het boren moet met een handpomp of liever met een luchtdrukpistool het gat zuiver gemaakt worden zodat er geen stof achter blijft, dit kan de hechting in het gevaar brengen.
4. Inbrengen van het chemisch product van achter in het gat tot vooraan.
5. Daarna aanbrengen van anker (met draaiende beweging).
6. Vele producten zijn vrij snel hard, maar voor een volle belasting moet toch voldoende tijd gelaten worden om ongelukken te voorkomen bij het terug loskomen van het anker.
   De uithardingstijd/droogtijd staat meestal op de verpakking en is afhankelijk van de omgevingstemperatuur. Van 2 minuten bij 35°C tot 30 minuten bij 6°C.
7. Overtollige product verwijderen wanneer dit uit het gat loopt.

Let op:

• De producten zijn zeer kleverige, hardnekkige pasta’s die achteraf bijna onmogelijk te verwijderen zijn. Het gebruik van vingers om het overtollige product te verwijderen zonder handschoen wordt sterk afgeraden. De producten kunnen lange tijd blijven hangen na uitharding.

Bij verankering met een glazen ampul hoort ook een draadstang. In de glazen ampul zitten twee chemische stoffen die gescheiden blijven. De ankerstaaf/draadstang heeft twee verschillende einden. Het ene eind heeft een afgeschuinde kant om de ampul makkelijker te breken. Het andere uiteinde heeft een gevormde kop waar een schroefmachine op geklikt kan worden.

De ampul wordt in zijn geheel in het boorgat geduwd. Bij het inbrengen van de draadstang moet de ampul breken. Eventueel wordt er extra met een hamer op de stang geklopt. Bij het breken van de ampul komen de stoffen vrij maar zeker niet voldoende. Bij het draaien van het anker aan hoge toeren in het boorgat, boven op de ampul, zal de schuine kop de ampul verder breken en de vloeistoffen beginnen mengen. Onder voldoende gelijkmatige druk zal de draaiende kop de ampul tot onder aan het boorgat vermalen en de stoffen mengen. Het anker moet continu blijven draaien om de stoffen lang en voldoende te mengen zodat een optimale mix ontstaat. Pas wanneer de stoffen beginnen te verharden en de schroefmachine weerstand ondervindt kan er gestopt worden met mengen.

Omdat de ampul een vloeistof bevat is het niet eenvoudig om een dergelijk chemisch anker te gebruiken in een muur. Een twee-componenten kit is minder lopend en kan dan een eenvoudigere oplossing zijn.

Een tube met dubbele kamer scheidt de twee chemische componenten. Een speciale spuitmond zorgt voor de vermenging tijdens het inbrengen in het boorgat. Er bestaan ook dubbele tubes die met een speciaal dubbel spuitpistool gebruikt kunnen worden. Met een aangepaste spuitmond worden de twee componenten direct in het gat gespoten waar ze dan direct in contact komen en de chemische reactie begint. Bij het indraaien van het anker worden de componenten voldoende gemengd om het tot één stevig geheel te laten uitharden.

Verschillende tweecomponententubes

Wanneer men een chemisch anker plaats bij holle materialen kan de vloeistof weglopen waardoor de hechting met de directe omgeving niet optimaal verloopt. Met het inbrengen van een huls of zeef creëert men een zone waar het product geconcentreerd blijft, maar tegelijk uit kan lopen om voldoende in contact te komen met het omliggende materiaal. Hierna wordt het anker uiteraard weer gewoon in de huls aangebracht met een draaiende beweging.