Aslijnen worden gebruikt om de assen van de kolommen en de afstanden van de spanten aan te duiden. Tijdens het ontwerpen plaatsen sommigen alle assen op een dergelijke wijze dat ze de centers van alle kolommen aanduiden, ook aan de buitengevels. De hoofdkolommen van de zware spanten staan dus centraal op de kruisende assen, maar ook de hoekkolommen worden zo geplaatst, met als gevolg dat deze wat naar binnen staan t.o.v. de buitenzijde van de hoofdkolommen. Gevelbekleding (plinten, panelen, binnendozen,…) worden dan optimistisch ingetekend, tegen de buitenzijde van de zware hoofdkolommen, maar aan de hoeken staat dit dan wat los. Na berekeningen van de ingenieur zal de constructeur het ontwerp aanpassen zodat het praktisch uitvoerbaar is, nl. buitenzijde van alle kolommen gelijk, zodat ook in de hoeken de gevelbekleding aansluit op de kolommen.
Een correcte plaatsing van de assen heeft meer voordelen, op de werf worden de assen uitgezet om de ankers te plaatsen, de kolommen uit te lijnen,… Voor het uitlijnen worden de hoekkolommen op hun juiste positie gezet en een gespannen koord via de buitenzijde tussen twee hoekkolommen vormt dan de aslijnen en ook de buitenzijde van de andere kolommen, elke kolom wordt dus verplaatst tot ze allemaal gelijk staan met de strakke lijn en dus ook de fysieke/theoretische aslijn volgen.

Betonfabrikanten hebben standaardmaten voor hun plinten en constructeurs maken het liefst gebruik van deze maten. Elke afwijking t.o.v. deze maten heeft gevolg op de prijs die de constructeur uiteindelijk moet doorrekenen aan de bouwheer. Rekening houden met deze standaardmaten tijdens het ontwerpen is dus gunstig voor de bouwheer. De meest gebruikte plint heeft een hoogte van 600mm. Plinten worden zelden met hun bovenzijde gelijk gelegd met de 0-pas, wanneer ze iets hoger geplaatst worden fungeren ze als een stootrand en beschermen zo de iets fragielere gevelbekleding die er boven zit. (binnendozen, sandwichpanelen,…)

Voor elk normaal plat dak wordt een helling van 2cm/m of 2% geteld. Omdat de daken van industriegebouwen grote oppervlakten bestrijken zijn er ingenieurs die 3cm/m of 3% aanraden. Met de klimaatveranderingen in gedachte zorgt opstapeling van sneeuw namelijk steeds meer en meer voor een grote belasting tijdens de winter. Bij het doorzakken onder het gewicht van de sneeuw blijft de helling iets duidelijker en zal afvoer van smeltwater en sneeuw niet verminderen.
Het machinepark werkt echter niet in % maar in °. 2% komt neer op een helling van 1,15°, 3% is 1,72°, maar dit zijn maten die niet in te stellen zijn voor de meeste zaagstraten.

Sommige situaties of ontwerpen creëren ongewild bepaalde beperkingen en af en toe zorgen deze beperkingen er voor dat de beschikbare breedte voor de voorziene poorten niet ideaal is. Om toch een zo breed mogelijke poort te kunnen plaatsen worden de structurele profielen tot tegen de kolommen geplaatst. Het eerste wat de constructeur moet doen is het ontwerp aanpassen om smallere poorten te voorzien, soms met tegenzin van de bouwheer. De oorzaak hiervan zijn de as en de motor. Afhankelijk van fabrikant tot fabrikant steken deze zijdelings meer of minder uit. Wetende welk type poort geplaatst moet worden kan de technische fiche exact aangehouden worden om een zo groot mogelijke poort te plaatsen, maar constructeurs bieden graag de beste offerte aan en bieden hun favoriete fabrikant aan waar ze de beste prijs kunnen krijgen. Zolang er niets specifiek in het lastenboek aangeduid staat kan er zijdelings dus best voldoende ruimte voorzien worden en zelfs dan, varianten worden steeds aangeboden om goedkopere prijzen aan te bieden en voor de bouwheer gaat het meestal om wat er uiteindelijk onder het lijntje staat.

Structurele stijfheid in de staalbouw wordt bereikt met windverbanden. Bij het ontwerp moet er rekening mee gehouden worden dat deze niet voor deuren, ramen, lichtstraten of meer komen. Ingenieurs zetten structurele onderdelen steeds voor op het ontwerp en argumenteren dat de positie van deuren of ramen altijd wel wat aangepast kan worden. In deze gedachtegang wordt echter geen rekening gehouden met strikte, interne inplanting voor productieprocessen of opslagsystemen.

Bij het werken met zeer strikte inplanting wordt sowieso aangeraden te werken met een ingenieur die de structuur volledig kan berekenen om op zijn minst de profielen reeds te kennen (ook al geeft dit geen garantie tot een constructeur volledige productieplannen heeft uitgewerkt). Indien een ingenieur aangesteld zal worden door de constructeur kan het ontwerp best al rekening houden met de windverbanden. Bij industriehallen zijn oplossingen nog relatief snel te vinden, maar kantoren hebben vaak veel ramen wat het zeer omslachtig maakt om dit op te lossen. Een korte infosessie met een ingenieur tijdens de ontwerpfase kan al snel een idee van aantal en positie van de windverbanden geven. Zonder het aanspreken van een ingenieur kan er altijd teruggevallen worden op onderstaande gegevens.

Een regelmatig assenstelsel is van belang om onderdelen van gelijke maten te houden, dit heeft verschillende voordelen voor een constructeur en uiteindelijk invloed op de prijs. Bij het plaatsen van een nieuwbouw tegen een bestaand gebouw is er een vrij belangrijke reden om hier mogelijk toch van af te stappen. Wanneer een nieuwe constructie tegen een bestaande gebouwd geplaatst moet worden, komt er vrijwel steeds een scheidende brandwand tussen de twee in. De brandwand wordt opgebouwd uit betonpanelen en deze moeten in geval van brand steeds recht blijven staan.

Wanneer het ene gebouw in brand staat en inzakt, moet de wand aan de andere constructie blijven hangen. Hierdoor moeten de betonpanelen aan beide structuren vastgemaakt worden (met smeltplaatjes die in geval van brand loslaten). Een paneel moet steeds aan twee kolommen verankerd worden, elk paneel moet aan beide zijden dus twee kolommen hebben staan. Het goedkoopste is om de nieuwe kolommen tegenover de bestaande te zetten, zo worden problemen op een eenvoudige manier voorkomen. Indien de kolommen toch moeten afwijken, kunnen de panelen best uitgetekend worden om er zeker voor te zijn dat elk paneel aan iedere zijde twee kolommen heeft, anders moet de constructeur extra staal voorzien en gaat de prijs de hoogte in.

Een slanke luifel ontwerpen zonder trekstangen ziet er altijd mooi uit. Maar met of zonder trekstangen bovenaan (of drukstangen onderaan), de luifel moet nog steeds sterk genoeg zijn om in het putje van de winter een grote hoeveelheid sneeuw te kunnen dragen of de inbeukende wind tijdens een storm trotseren. De goedkoopste manier om een dergelijke luifel toe te voegen is met het gebruik van staal en sandwichpanelen. Hierbij moet er met enkele dingen rekening gehouden worden: