Wanneer de druk van het restgas te hoog wordt kan de hechting van de buitenplaat en het schuim een beetje los komen. Doordat dit lost komt ontstaat er een iets grotere ruimte waar meer gas zich kan verzamelen. Ook dat gas warmt op en de druk gaat verhogen. Uiteindelijk is de druk zodanig hoog geworden dat het staal van de buitenplaat bezwijkt en een “bubbel” gaat vormen.

Deze 'blaas' of 'bubbel' vormt alleen wanneer de buitenplaat niet sterk genoeg is om de druk tegen te houden. Geprofileerde panelen hebben hier dus bijna geen last van: microline, standard, zelfs Linea 125 en 333 hebben minimale kans op blaasvorming. De Linea 500 en vooral de volledig vlakke LISS panelen zijn gevoeliger voor blaasvorming. Bij dit laatste type wordt speciaal een dikkere buitenplaat gebruikt om deze sterker te maken.

Hoewel het productieproces continue wordt bijgestuurd om restgassen tot een minimum te herleiden is het onmogelijk uit te sluiten. Blaasvorming wil zich in uitzonderlijke omstandigheden dus toch wel eens voordoen. De enigste oplossing na de vorming van de blazen is het (tijdig) weghalen van de druk door een piep klein gaatje te boren in de buitenplaat. Het gas ontsnapt en de plaat stabiliseert zich weer in zijn oorspronkelijke vorm en is er van de 'bubbel' niets meer te zien.. Door het kleine gaatje zal het niet opvallen en de zinkcoating die onder de laklaag zit zal de staalplaat beschermen tegen eventueel roest. Deze interventie moet wel zo snel als mogelijk na een vaststelling van een blaas uitgevoerd worden. Indien dit niet gebeurt (na 1 zomer al) treedt er 'moeheid' op in het staal en zal het niet meer naar zijn oorspronkelijke vorm terugkeren.

Bij dakpanelen is blaasvorming aan de buitenzijde bijna onbestaande. Naar analogie van de wandpanelen is de buitenplaat stevig geprofileerd waardoor ze heel sterk is en blaasvorming zal tegengaan.

Bij ecopanelen, sandwich dakpanelen met aan de onderzijde een aluminium vlies ipv een volwaardige staalplaat, kunnen wel blazen ontstaan en dan wel aan de onderzijde. Dit is echter bijna uitsluitend bij panelen van 30mm dikte.

Net zoals bij wandpanelen zal de zon de buitenplaat opwarmen en dus ook de restgassen in het paneel. De 30mm dikte van het schuim is niet voldoende om de opgewarmde gassen tegen te houden. De druk gaat dus niet alleen tegen de buitenplaat duwen, maar ook, weliswaar veel minder, tegen de binnenkant, de Alu folie dus. En omdat er geen stijfheid in die folie zit, kan die ook geen weerstand bieden tegen de druk van binnenuit. Hierdoor gaat de blaas zich naar binnen toe uiten ipv op de veel sterkere buitenplaat.

Zoals geschreven is bij een 30mm paneel de kans hoog dat blazen ontstaan. Bij een 40mm paneel, dat is maar 1cm isolatie meer, ontstaat er, een uitzondering niet te na gesproken, geen enkele keer een blaas aan de onderzijde.

Blazen op Alu folie zijn bijna niet herstelbaar. Sommigen opperen dat het doorprikken en terug verlijmen een mogelijke optie is, maar het resultaat daarvan wil ooit te wensen overlaten. Ondertussen is deze blaasvorming eigen aan het product en valt dit bij verschillende fabrikanten niet onder garantie. Wil je dus voorkomen dat je ecopanelen aan de binnenzijde blazen krijgen, kan je voor de zekerheid best kiezen voor een lichtere kleur dakplaat of iets meer uitgeven en kiezen voor 40mm panelen.

Als panelen van 30mm gevoelig zijn voor blazen, waarom worden die dan nog verkocht? Omdat de markt hier toch achter vraagt. Verschillende partijen kijken toch enkel naar de prijs en nemen er eventuele blaasvorming bij (of lezen zich niet voldoende in en staan achteraf voor een verrassing).

Blaasvorming aan de onderzijde van een ecopaneel