Paalfundering wordt toegepast wanneer de draagkrachtige grond te diep zit, waardoor teveel uitgegraven en teveel aangevuld zou moeten worden of wanneer de grondlagen te instabiel zijn ten opzicht van elkaar. De fundering haalt voor een deel zijn draagkracht uit de paalkop zoals normale fundering, door de (samengedrukte) grond die eronder zit, maar er wordt tevens draagkracht gehaald uit de grond rondom de paal. De wrijving die de paal ondergaat met de grond zorgt ervoor dat er voldoende stabiliteit zal ontstaan.
Er kan onderscheid gemaakt worden tussen twee soorten paalfunderingen, grondverdringende en niet-grondverdringende systemen, ook kunnen ze onderverdeeld worden in geheide palen en geschroefde palen.

Geheide palen zijn de meest bekende, deze worden op voorhand op lengte gemaakt en rechtstaand met een hei-installatie in de grond geheid wat grote trillingen veroorzaakt welke schade kunnen veroorzaken aan gebouwen die in de nabije omgeving staan.
Geschroefde palen worden geplaatst met een boor, deze heeft aan de kop een schroefdraad en een kegel welke de grond tegen de wand van het gat verdringt. Nadat de paal op de juiste diepte zit wordt de boor terug getrokken, door de holle kern van de boor wordt beton in het gat geperst waardoor de paal ontstaat. Eventueel wordt bijkomende wapening direct na het persen van de beton in de paal getrild wat voor extra verdichting zorgt en een nog sterkere paal als resultaat oplevert.
Ondertussen zijn er meerdere varianten van palen met elk hun eigen manier van grond indringen en verwerking met steeds een specifiek doel afhankelijk van de omstandigheden.